Spis treści
Globalna adopcja kryptowalut jest na dobrej drodze, aby osiągnąć około 750 milionów użytkowników do końca 2023 r. Potrójne A.
Według raportu pięć krajów z największą liczbą posiadaczy to Stany Zjednoczone, Indie, Pakistan, Nigeria i Wietnam z odpowiednio 46 milionami, 27 milionami, 26 milionami, 22 milionami i 20 milionami. Odsetek własności Wietnamu wyniósł 26% populacji, a w Stanach Zjednoczonych 13,2%.
Nisko uplasowała się Wielka Brytania, mając zaledwie 3,7 miliona szacunkowych posiadaczy, co stanowi 5,5% populacji. Jednak pomimo niedostatecznych wskaźników adopcji kryptowalut w porównaniu z innymi krajami, rządząca w Wielkiej Brytanii Partia Konserwatywna zasygnalizowała zamiar włączenia aktywów cyfrowych do swoich planów gospodarczych.
W styczniu, pomimo trwających skutków upadku FTX, sekretarz ekonomiczny w Ministerstwie Skarbu Andrew Griffith mówił o promowaniu kryptowaluty i technologii blockchain, aby przynieść przyszłe korzyści gospodarcze.
Griffith powiedział, że w pełni zamierza przekształcić Wielką Brytanię w zaawansowane centrum finansowe, które „absolutnie [has] pokój” dla kryptowaluty i technologii blockchain.
Sformułowanie użyte przez Griffitha sugerowało, że kryptowaluta będzie odgrywać drugie skrzypce wobec funta. Ale czytając między wierszami, czy Griffith celowo nie bagatelizuje znaczenia zasobów cyfrowych dla Wielkiej Brytanii? Zwłaszcza biorąc pod uwagę spadek funta.
Funt brytyjski
Historycy zauważyli, że podczas anglosaski razy, od 410-1066 rne, jeden funt był odpowiednikiem wagi funta (454 gramów) srebra, co stanowiło znaczną fortunę w tamtych czasach.
Jednak nie było do 1815–1920 oraz powstanie Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, organizacji handlowej zrzeszającej angielskich kupców, sprawiło, że funt wzrósł w światowych rankingach walut, przyjmując rolę waluty rezerwowej.
Chociaż funt stracił status waluty rezerwowej na rzecz dolara na mocy umowy z Bretton Woods, dopiero w latach 70., kiedy prezydent USA Nixon „zawiesił” wymienialność dolara na złoto, spadek wartości funta stał się niezaprzeczalnie widoczny.
W 1976, w obliczu kryzysu finansowego, rząd Wielkiej Brytanii został zmuszony do ubiegania się o pożyczkę w wysokości 4 miliardów dolarów od MFW. Czynniki, które przyczyniły się do tej sytuacji, obejmowały rosnący deficyt bilansu płatniczego, nadmierne wydatki publiczne i czterokrotny wzrost cen ropy.
Skorygowane o inflację, 4 miliardy dolarów w 1976 roku równa się 21,03 miliarda dolarów w dzisiejszych pieniądzach – skumulowany wzrost o 426% w ciągu 47 lat.
Poniższy wykres pokazuje, że w 1972 r. dolar był wyceniony na około 2,60 GBP. W połowie lat 80. spadł on do zaledwie 1,10 GBP, częściowo spowodowany ogólnym spadkiem w brytyjskim przemyśle, w tym końcem sektora wydobycia węgla oraz siła dolara wynikająca ze znacznych obniżek podatków przez prezydenta Regana.
Malejące globalne wpływy
Pod koniec lat 80. nastąpiło odwrócenie presji spadkowej na funta, gdy kraj zaczął definiować się na nowo jako gospodarka oparta na usługach – szczególnie w odniesieniu do usług finansowych. Trend spadkowy w skali makro powrócił jednak po rozpoczęciu ostatniej recesji w 2006 r.
Dalsza presja spadkowa pojawiła się w 2016 r., kiedy Wielka Brytania opuściła UE w wyniku referendum w sprawie Brexitu, a ostatnio dzięki ekonomicznej naiwności byłej premier Liz Truss, która wywołała panikę na rynku z powodu jej „minibudżetu” niesfinansowanych obniżek podatków, powodując, że funt spadł do poziomu bliskiego minimom z 1985 roku.
Daleki od odosobnionego trendu w stosunku do dolara, od lat 70. wartość funta w stosunku do innych głównych walut, takich jak jen, euro i juan, również uległa załamaniu. Na przykład w 1976 roku za funta można było kupić 700 jenów. Dziś kurs zbliża się do 150 jenów – prawie 80% spadek wartości.
Spadek funta idzie w parze z malejącym wpływem Wielkiej Brytanii na światową scenę. Nazywanie Wielkiej Brytanii i funta cieniem ich dawnego siebie byłoby uprzejmym sposobem przedstawienia sytuacji – coś, czego Westminister jest w pełni świadomy.
Dlaczego Wielka Brytania szuka aktywów cyfrowych?
W ostatnim czasie rząd Wielkiej Brytanii zasygnalizował zamiar uregulowania kryptowalut, sankcjonując w ten sposób ich legalność w ramach swojej jurysdykcji.
A post z Ministerstwa Skarbu z 1 lutego podkreślił propozycje regulacji pośredników finansowych, w tym giełd kryptowalut, kładąc podwaliny pod przyjazny krajobraz regulacyjny.
„Te kroki pomogą zapewnić solidny, pierwszy na świecie system wzmacniający zasady dotyczące pożyczania kryptoaktywów, jednocześnie zwiększając ochronę konsumentów i odporność operacyjną firm”.
Ale w jakim stopniu te działania są kierowane szczerą wiarą w zasady kryptowaluty? W końcu Bitcoin jest przeciwieństwem centralizacji i jest ideologicznie niekompatybilny ze strukturami kontrolnymi poza osobistą suwerennością.
Skarb Państwa jest prawdopodobnie skłonny oddać część swojego monopolu monetarnego w zamian za potencjalne korzyści ekonomiczne wynikające z przyjęcia krajowej kryptowaluty. Wezwanie to jest prawdopodobnie spowodowane zrozumieniem, że adopcja kryptowalut będzie rosła z czasem.
W związku z tym, daleki od propagowania zasad kryptowaluty, bardziej prawdopodobne jest, że Wielka Brytania pozycjonuje się pozytywnie w gotowości do masowej adopcji.
Ludzie nie są zadowoleni z systemu finansowego
Podczas gdy pęknięcia starego systemu zaczęły pojawiać się już w 1976 r., w zeszłym roku nastąpiło przyspieszenie spadku funta, gdy zaczęła obowiązywać śmieszna polityka pieniężna w odpowiedzi na kryzys zdrowotny.
Gospodarstwa domowe w Wielkiej Brytanii doświadczają znacznego spadku dochodów do dyspozycji, a zwykli ludzie zmagają się z kryzysem związanym z kosztami utrzymania – co sprawia, że system jest zepsuty, nawet dla laików, którzy mogą nie być poinformowani w kwestiach podatkowych.
W przeszłości Brytyjczycy kupowali nieruchomości, aby przeciwdziałać inflacji i dewaluacji waluty. Ale przy cenach domów 11 razy średniej pensji londyńczyków, przystępność cenowa przekracza obecnie zrównoważony poziom.
Brak (tradycyjnych) możliwości lokowania pieniędzy w warunkach malejącej siły nabywczej sprzyja wzrostowi niezadowolenia z systemu finansowego. W takich okolicznościach ludzie będą szukać nowych alternatyw, w tym kryptowalut. Z tego powodu im gorzej, tym większy będzie postęp adopcji kryptowalut.
To bardzo wymowne, że kraje rozwijające się, w których integracja finansowa i stabilność gospodarcza są zazwyczaj niskie, co powoduje niezadowolenie gospodarcze, zajmują cztery z pięciu pierwszych miejsc pod względem szacowanej liczby posiadaczy kryptowalut.
W przypadku kryptowalut, Ministerstwo Skarbu Wielkiej Brytanii nieumyślnie przyznało, że ludzie tracą wiarę w funta i stary system gospodarczy.
Ale uczciwie mówiąc, malejące zaufanie do lokalnej waluty jest problemem, z którym borykają się wszystkie kraje, nie tylko Wielka Brytania. W miarę jak globalny system dziedziczenia nadal się chwieje, należy spodziewać się przyspieszenia trendów adopcji kryptowalut.
CBDC – słoń w pokoju
zastępca prezesa Banku Anglii (BoE) Sir Jona Cunliffe’apowiedział Komisji Skarbu, że Wielka Brytania ma 70% szans na wprowadzenie cyfrowej waluty banku centralnego (CBDC), funta cyfrowego.
Krytycy twierdzą, że CBDC stanowią zagrożenie dla prywatności i mogą być wykorzystywane do manipulacji finansowych przez rządy i banki centralne, w szczególności w zakresie ograniczania transakcji i odbierania ludziom prawa do swobodnego zawierania transakcji.
Zaangażowanie zarówno w prywatne kryptowaluty, jak i cyfrowy funt rodzi pytania o wizję rządu Wielkiej Brytanii dotyczącą zaawansowanego centrum finansowego – ponieważ oba są filozoficznie nie do pogodzenia.
Dopiero okaże się, w jaki sposób Ministerstwo Skarbu połączy swoją wizję centrum kryptograficznego z cyfrowym funtem, jeśli ujrzy światło dzienne.
Silvergate: Sekcja zwłok
Najnowszy raport CryptoSlate analizuje umierający bank kryptograficzny, aby zobaczyć, dlaczego upadł i jak inni giganci bankowi mogą dzielić los Silvergate.
