Spis treści
Łańcuchy blokowe są zwykle określane jako rozwiązanie warstwy 1 lub warstwy 2. Warstwa 1 to podstawowa warstwa ekosystemu, takiego jak Ethereum, Cardano lub Solana. Rozwiązania warstwy 2 są zakotwiczone w łańcuchach bloków warstwy 1 i zapewniają skalowalność.
Mogą również istnieć warstwy 3; jednak nie można nałożyć kolejnej warstwy na warstwę 2, aby dodać jeszcze większą skalowalność, założyciel Ethereum Vitalik Buterin napisał w post na blogu 17 września.
Istnieje kilka wyzwań związanych z układaniem dwóch podobnie zaprojektowanych warstw jedna na drugiej, napisał Buterin. Na przykład ograniczenia dostępności danych i poleganie na przepustowości warstwy 1 w przypadku wypłat awaryjnych mogą utrudniać układanie dwóch warstw.
Buterin powiedział, że rollupy na górze rollupów nie mogą zapewnić większej skalowalności niż rozwiązania Layer-2. Pakiety zbiorcze kompresują ilość danych, które transakcja musi przechowywać w łańcuchu bloków warstwy 1, aby zapewnić dostęp do transakcji i jej weryfikację.
W przypadku prostego transferu tokena dane są redukowane ze 100 do 16 bajtów. W przypadku transakcji ZK-SNARK, które chronią prywatność, dane transakcji są kompresowane z 600 bajtów do 80 bajtów, powiedział Buterin.
Ale dane można skompresować tylko raz, napisał Buterin. Jeśli możliwa jest dalsza kompresja, logika drugiego kompresora może zostać zintegrowana z pierwszym, dzięki czemu dane mogą być skompresowane tylko raz z tymi samymi wynikami. Właśnie dlatego rollupy na górze rollupów nie mogą „zapewnić dużych korzyści w zakresie skalowalności”, napisał.
Trzy wizje przypadków użycia L3
StarkWare, który obsługuje StarkNet, rollup ZK, który służy jako rozwiązanie do skalowania warstwy 2 Ethereum, przedstawił trzy różne wizje wykorzystania warstwy 3. Buterin uważa wszystkie trzy wizje za „zasadniczo rozsądne”.
W pierwszym scenariuszu warstwy 3 mogą być używane do niestandardowych funkcji, takich jak prywatność. W takim przypadku celem nie byłoby zapewnienie dodatkowej skalowalności. Warstwa 2 zapewniłaby skalowalność aplikacjom, a warstwa 3 służyłaby dostosowaną funkcjonalnością potrzebną do różnych zastosowań.
W drugiej wizji Layer-2 oferuje skalowanie ogólnego przeznaczenia, a Layer-3 zapewnia skalowanie dostosowane do potrzeb specjalnych aplikacji. Warstwa 3 obliczałaby dane za pomocą środków innych niż EVM lub pakiety zbiorcze, których kompresja danych jest zoptymalizowana zgodnie z określonymi formatami danych.
W trzeciej wizji warstwy 3 mogą zapewnić słabo godne zaufania skalowanie Walidy, które używają SNARKs do weryfikacji obliczeń. Za dostępność danych odpowiada tutaj zaufana strona trzecia. Buterin powiedział, że chociaż Validium oferują niższy stopień bezpieczeństwa niż pakiety zbiorcze, są „bardzo niedoceniane” i „znacznie tańsze”.
Warstwy 3 mogą ustalić czas potwierdzenia w porównaniu ze stałymi kompromisami kosztów konsolidacji
Chociaż transakcje zbiorcze są tanie, zbiorcze muszą płacić wysoki stały koszt za każdym razem, gdy przesyłają partię transakcji do warstwy-1. Według Buterina w przypadku optymistycznych pakietów zbiorczych, które działają na wierzchu warstwy 1, stały koszt może wynosić nawet 21 000 gazu warstwy 1 na partię, podczas gdy w przypadku zestawów zbiorczych ZK koszt może wzrosnąć do 400 000 gazu na partię. .
Jeśli zestawienia czekają dłużej na przesłanie większej liczby transakcji w jednej partii w celu obniżenia kosztów, zwiększa to interwały partii. Oznacza to, że użytkownicy muszą bardzo długo czekać na potwierdzenie swoich transakcji.
W przypadku rollupu ZK o mocy obliczeniowej 5 t/s do złożenia partii transakcji w każdym bloku Ethereum (co 12 sekund), ilość gazu na transakcję osiągnęłaby 10 368. Jeśli jednak odstęp wsadowy wzrośnie do 1 minuty, ilość gazu na transakcję zmniejszy się do 2368.
W przypadku rollupu ZK wewnątrz rollupu ZK, gaz na transakcję spada do 501 z interwałami partii wynoszącymi 12 sekund. W związku z tym warstwy 3 mogą ustalić kompromis czasowy i kosztowy w przypadku zestawień.
Czym jest, a czym nie jest warstwa?
Według Buterina układanie tych samych rozwiązań skalujących jeden na drugim nie „działa dobrze”, dlatego rollup na szczycie modelu rollup nie ma sensu. Twierdzi jednak, że trójwarstwowa struktura, w której drugiej i trzeciej warstwie przypisuje się różne cele i funkcje, może działać.
Jednak istnieje nierozwiązana debata semantyczna na temat tego, co można uznać za warstwę, a co nie, powiedział Buterin. Podał własną definicję tego, jakie właściwości składają się na Layer-2:
- „Ich celem jest zwiększenie skalowalności
- Działają według wzorca „blockchain w ramach blockchain”: mają własny mechanizm przetwarzania transakcji i własny stan wewnętrzny
- Dziedziczą pełne bezpieczeństwo łańcucha Ethereum”
Zgodnie z definicją Buterina, pakiety zbiorcze optymistyczne i ZK to warstwy 2, ale validium, schematy agregacji dowodów, systemy prywatności w łańcuchu i Solidity nie mieszczą się w definicji. Chociaż niektóre z nich można nazwać Layer-3, nie wszystkie powinny być, napisał.
Buterin dodał, że „wydaje się przedwczesne ustalanie definicji, podczas gdy architektura ekosystemu multi-rollup jest daleka od ostatecznego ustalenia”, a większość dyskusji na temat warstwy 3 jest nadal teoretyczna.
Ale wraz z dojrzewaniem ekosystemu skalowania warstwy 2, Buterin oczekuje, że bardziej wyrafinowane i prostsze konstrukcje warstwy 3 będą odgrywać większą rolę.
